gurur ile kibir arasında yardım dilenmek !

    Yardım istemek çok zor iş, ağır bir yük sanki.... Hele ki  benim gibi kontrolü elde tutmak isteyen birisi için. Her şey kontrolümde olsun, güzel olsun vs.. olsun istiyorum. Bunları isterken kendimi yıpratıyorum,tek başına yetemiyorum, sonra etrafıma bakıyorum; benim istediklerimi, benim gibi kim yapabilir? Ardından seçme işlemi başlıyor. Seçiyorum ama sıra en zor işe geliyor... YARDIM İSTEMEK.......çok zor geliyor... cidden... ezilip bükülüyorum sanki. Sonra neden diyorum kendime, neden yardım isteyemiyorsun? İhtimalleri düşünüyorum, belki.......
   * "Başka birinin istediğim gibi yapamayacağı korkusu" yani "Güvensizlik" başkasına güvenmek zor iş aslında burdan bu sonuca varıyorum...
  *GURUR.....Bu da başka bir seçenek olarak değerlendirilebilir. Burda gururun ne işi var demeyin, içtenlikle söylüyorum. Acımı sıkıntımı anlatmaktan veya göstermekten hoşlanmayan birisiyim. Aslında gurur ile kibir arasında ince bir çizgi var. Ben bu ince çizginin hangi tarafına daha yakınım bilmiyorum. Aslında yardım isteyememe sebebimin kibir olduğunu kabullenmek istemiyorum. Belki gerçekten kibir değil sadece gurur, belki insanlara zahmet verme düşüncesinin beni germesi, sebep her ne ise; bilmiyorum. Ama kibir olmasın istiyorum.

    KİBİR ne kadar kötü bir tabir. Düşüncelerimde bazen şunlar dolanıyor. "Kibirim o kadar büyükki kimseden yardım dilenemem her şeyi ben halledebilirim."
  Belki de sadece bu  düşünce gurursuz kibirimi anlatır; " Ben hallederim sağol, el ayaktan daha düşmedik canım" ....ya da hiçbiri. Sadece insanlara yük olmak istemiyorum. İnsanların benim için çaba harcamaları, yorulmaları,üzülmeleri bunlar beni üzüyor. Yardım isteyememin sebebini çözmeye çalışmak için ilk önce kendimi çözmeliyim... BEN KİMİM?